Za osobę bezdomną uważa się osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowaną na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności, a także osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym i zameldowaną na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. Definicja koncentruje się na formalno-prawnych aspektach zagadnienia - zjawisko bezdomności ma zdecydowanie szersze podłoże społeczno-ekonomiczne.
Przyczyna bezdomności są na ogół: utrata zatrudnienia i brak stałych dochodów, rozpad rodziny (zerwanie więzi formalnych, społecznych, psychicznych), przemoc w rodzinie lub eksmisja. Zdarza się również, że u źródeł bezdomności jest uzależnienie od alkoholu lub narkotyków - utrata dachu nad głową w tym przypadku może być spowodowana wymeldowaniem z poprzedniego miejsca zamieszkania przez współmałżonka lub innych członków rodziny. Czasami jednak bezdomność jest również dobrowolnym wyborem człowieka, który decyduje się na ten krok kierowany emocjami, przeżyciami, pragnieniem „ucieczki” od normalnego życia. W wielu przypadkach przyczyny bezdomności są złożone i skomplikowane. Zawsze jednak bezdomność wpływa negatywnie na stan zdrowia psychicznego i fizycznego człowieka, powoduje jego wykluczenie społeczne.
Pomoc świadczona na rzecz osób bezdomnych przez obejmuje:
- pomoc rzeczową - skierowanie do punktu wydawania żywności, odzieży, środków czystości
- pracę socjalną - której celem jest pomoc w wyjściu z trudnej sytuacji (m.in. z zastosowaniem kontraktu socjalnego, indywidualnego programu wychodzenia z bezdomności), a także w uzyskaniu miejsca w schronisku lub noclegowni
- inne formy pomocy: zapewnienie ubezpieczenia zdrowotnego, załatwianie spraw urzędowych (np. uzyskanie dowodu osobistego), pomoc w poszukiwaniu pracy
- poradnictwo prawne i psychologiczne
- pomoc finansową - świadczoną zgodnie z ustawą o pomocy społecznej.
Kluczowym zagadnieniem jest nie tylko zapewnienie im podstawowego, doraźnego wsparcia, lecz także intensywna praca socjalna, w szczególności realizowanie indywidualnego programu wychodzenia z bezdomności. Pracownik socjalny wspiera osobę bezdomną w rozwiązywaniu problemów życiowych, rodzinnych, pomaga w uzyskaniu mieszkania i zatrudnienia, a także w nabywaniu umiejętności związanych z utrzymaniem mieszkania.
Szczegółowo procedura kierowania do placówek dla osób będących w kryzysie bezdomności znajduje się w Zarządzeniu nr 38/2019 Prezydenta Miasta stołecznego Warszawy z dnia 16 stycznia 2019 r.
w sprawie ustalenia „Procedury dotyczącej zasad i trybu postępowania w sprawach przyznania tymczasowego schronienia w schroniskach dla osób bezdomnych oraz schroniskach dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi finansowanych z budżetu m.st. Warszawy oraz ustalenia odpłatności za pobyt w tych schroniskach”
Pobyt w Schronisku dla osób bezdomnych oraz w schronisku dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi ustalony w drodze decyzji administracyjnej może być odpłatny. Powyższe reguluje Uchwała Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 27 września 2018 r. nr LXXIV/2079/2018 i Uchwała Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 26 września 2019 r. nr XIX/465/2019.
Dokumenty znajdują się w załącznikach do pobrania
Często dostajemy zapytania "jak pomóc?", dlatego poniżej zamieszczamy informacje w pigułce:
https://warszawa19115.pl/documents/20184/549626/Ulotka+MPP/6e497294-1d4d-44b2-8334-585a21aa41a7
Jeżeli widzicie, że czyjś stan zdrowia jest poważny nie wahajcie się i kontaktujcie się ze służbami pod nr 112.
